درخت ها ایستاده می میرند. بی تا

بی تا فرهی عاشق زندگی بود... عاشق گل (گلی که تزیین نشده باشد چون معتقد بود گل ها به اندازه کافی زیبا هستند و بدش می آمد اگر گل را تزیین کرده برایش می بردی)،به دکوراسیون اهمیت می داد و خانه بسیار زیبایی داشت که با سلیقه خودش کور شده بود و روی چیدمان منزلش حساسیت عجیبی داشت. می گفت اگر بازیگر نمی شدم یا معمار داخلی می شدم یا گلفروش. شدیدا منظم بود و از بدقولی و پر حرفی متنفر،عاشق خانه اش بود،می توانم به جرئت بگویم هیچ جایی را در این دنیا به اندازه خانه خودش دوست نداشت.شاید خیلی ها فکر کنند او جدی بود که البته بود اما این را کم تر کسی جز دوستانش می دانند که طنز عحیبی داشت.گاهی آنقدر شوخی های مامزه ای می کرد که از خنده روده بر می شدی.