کتاب پیش از آنکه وداع کنیم (جلد ۴ پیش از آنکه قهوه ات سرد شود)

در زندگی دو راهی های زیادی هست.تمام حسرت ما از اتفاقی است که برایمان رخ دهد،آن هم در لحظه ای که هرگز تصورش را نمیکنیم و قتی اعمال خودمان پیامدهای نا مطلوبی به بار می آورند،چطور می توانیم دچار حسرتی چنان عظیم نشویم؟با این اوصاف،آیا همیشه فرصت جبران یا اصلاح هست؟ «دارم میرم پدر مرحومم رو ببینم.نگران نباش،فقط خوشحال باش.این تنها چیزیه که من رو خوشحال می کنه.تا آخرین لحظه ای که اینجا از هم جدا می شیم،باهام خوب تا کن.این آخرین باریه که باهات خداحافظی می کنم،اما یه عالمه حرف واسه گفتن هست. امیدوارم چهره خندونم آخرین تصویری باشه که ازم تو ذهنش داره.اگه مردم می تونستن کاری رو دوباره انجام بدن،هیچ پشیمونی ای به بار نمی اومد.کاش می شد زمان حال رو تغییر داد،مگه نه؟»