کتاب فردا و فردا و فردا

اگر زندگی واقعی من و تو بازی بود,می توانستی آنقدر ادامه دهی تا برنده شوی...می توانستی هر لحظه خواستی دکمه توقف را بزنی,می توانستی همه چیز را پاک کنی و و از اول شروع کنی,می توانستی حرف های دیگری بزنی,نه ازآن هایی که همیشه گفته ای,می توانستی انتخاب هایی را که نکردی ,تجربه کنی و آن روز هایی را که نصفه نیمه زندگی کرده ای تکرار کنی . می توانستی می توانستی مثل شخصیت های بازی زندگی کنی که دائم می میرند و هرگز نمی میرند. بازی می توانست زندگی ات را به هم بازی ات گره بزند.درست مثل سم و سیدی که در کودکی سر بازی های ویدیویی دوست می شوند و در یک روز سرد زمستانی همدیگر را می بینند. سم که همیشه سیدی برایش مثل یک فرمول ریاضی بود که نمی توانست او را درک کند بازی جدیدی را با او آغاز می کند...