کتاب هنر رنجاندن

اندرز های سودایی -ناخشنودانه و کج خلقانه ی شوپنهاور به هر حال در خواننده واکنش های مختلفی برمی انگیزد.گزاره های کنار هم چیده ای از این دست، با نیروی ضربتی و قاطع شان،مثالی عینی برای خواننده فراهم می آورند ،تا بتواند به روشنی پیش چشم قرارشان دهد، و به مجرد این که زندگی موقعیت بجایی در اختیارش گذاشت،تصمیم بگیرد از آن پیروی کند و آن را سرلوحه کارش قرار دهد یا ندهد.البته می توان گفت شوپنهاور هنر رنجاندن را با سبک و سیاقی به ما می آموزاند که در دبستان های عهد باستان اخلاق را می آموزاندند.و آن شیوه ازاین قرار است ،آموزش اخلاق نه طبق روش تدریس،یعنی نظریه ی تجریدی و روش ذهنی،بلکه طبق روش کاربردی،یعنی از طریق ارائه الگو و تمرین عملی انضمامی.