کتاب کولاک

دختری جوان به نام بِس وظیفه مراقبت از پسربچه ای را به عهده دارد که به دلایلی نامشخص در کولاک بیرون رفته و گم شده است.هم زمان با بِس که ماجرای گم شدن بچه و جست و جویش راروایت می کند، اشخاص دیگر هر کدام تکه های معمایی را تکمیل می کنند که خواننده رفته رفته با عمق فاجعه آمیزش آشنا می شود. «مامان اگر می شنید این حرف ها را می زنم داد می زد کافر شده ام.حق نداشتیم با خدا شوخی کنیم.با وجود این،تمام بچگی ام فکر می کردم لابد بابا همه چیز را خلق کرده و هیچ بنی بشری نمی تواند دانسته های او را بداند. وقتی ازش می پرسیدم چطور همه چیز می داند،لبخند می زد. می گفت خیلی مانده تا همه چیز بداند، اما برای بیرون آمدن از وضعیت های حساس جز تجربه،مهم تر از همه این است که آدم به غریزه اش اعتماد کند .بابا معتقد بود که هیچ چیز جای غریزه انسان اولیه را نمی گیرد و آدم باید به خودش و طبیعت گوش کند.»