کتاب استونر

استونر هنگام تدریس در کلاس گاه چنان غرق در موضوع درس می شد که نه تنها بی کفایتی اش ، بلکه وجود خود حتی دانشجویان را از یاد می برد. گاه آن قدر سر شوق می آمد که لکنت می گرفت ،با دستانش حرف می زد و یادداشت هایی را که از پیش آماده کرده بود به کل فراموش می کرد.اوایل از فوران احساسات این چنینی شرم زده می شد ،اما وقتی دید دانشجویان بعد از کلاس بیش تر به نزدش می آیند تهییج شد تا کاری را بکند که هرگز کسی به او یاد نداده بود. شروع کرد به فاش کردن عشقش،عشق به ادبیات،به زبان، به راز های سر به مهر عقل و احساس در ترکیبات موجز و غریب و نامنتظره ی حروف و کلمات در سرد ترین و سیاه ترین حروف چاپی... عشقی که پیش تر طوری پنهانش کرده بود که گویی ممنوعه است و خطرناک،وحالا در ابتدا محتاطانه و سپس با قاطعیت و در نهایت با غرور و افتخار از آن پرده بر می داشت.