کتاب فارنهایت 451

اگه ناراضی سیاسی نمی خوای,دو طرف مسئله رو به مردم نگو که نگران بشن فقط یکیش رو بگو. از اون هم بهتر ,هیچ بهشون نگو. بذار یادشون بره که چیزی مثل جنگ وجود داره . اگه حکومت بی کفایته,اگه کله گنده هاش همه چی رو بالا کشیدن و مالیات هاش نامعقوله,همون بهتر که اینجوری باشه تا اینکه مردم نگران این چیز ها باشن.آرامش ,مانتگ. برای مردم مسابقه برگزار کن,سابقهای که توش برنده بشن...کله شون رو از اطلاعات به درد نخور پر کن.اونقدر واقعیت تو کله شون بچپون که احساس کنن تا خرخره پر شده ان و عقل کل هستن. در فارنهایت 451حکومت از جنس برادر بزرگه اورول در رمان 1984نیست.در این کتاب روش حکومت موذیانه تر است چون مردمی که ز برنامه های سرگرم کننده و اطلاعات ناقص تکراری راضی هستند از آن استقبال می کنند. ذهنشان چنان از اطلاعات بی خاصیت و حقایق بیهوده انباشته است که احساس ذکاوت می کنند و از جهل خود خواسته ی خود خوشحالند.حکومت کتاب ها را خلاصه و خلاصه تر می کند تا آن که جز یادداشت های بی بو و خاصیت چیزی از آن ها باقی نمی ماند در وقع دیگر کتابی برای خواندن وجود ندارد .بعد از آن است بع از آ« که دیگر کسیی کتب نخواند که مردم خودشان وجودکتاب هارا گزارش می دهند چرا که کتاب تفنگ پری است در خانه همسایه.