کتاب دنیای قشنگ نو

آنچه جورج اورول هراسش را داشت کسانی بودند که کتاب ها را ممنوع می کنند.مایه ی هراس آلدوس هاکسلی این بود که اصلا علتی برای ممنوعیت کتاب ها درکار نباشد،چرا که احدی را نمی یابید مشتاق خواندن یک کتاب.اورول از آنانی می هراسید که اطلاعات را از ما دریغ می کنند.هاکسلی از آنانی در هراس بود که چنان با دست و دل باز اطلاعات در اختیارمان می گذارند که از ما هیچ باقی نمی ماند الا انفعال و خویش کامگی .اورول می ترسید که حقیقت را از ما کتمان کنند.هاکسلی ترس آن داشت که حقیقت در اقیانوسی از امور نامربوط غرق شود.اورول وحشت داشت که فرهنگمان به فرهنگ اسارت بدل گردد.هاکسلی از آن واهمه داشت که فرهنگمان بشود فرهنگ پیش پا افتادگی ،فرهنگی دلمشغول گونه ای معادل برای اورجی و مورجی ،احساس خانه و بازی نه سوراخی گریز از مرکز.آن طور که هاکسلی در دنیای قشنگ نو باز بینی شده اشاره می کند،لیبر تارین های مدنی و عقل گرایان ،که همواره مترصد مخالف با جباریت اند،در لحاظ کردن اشتیاق کمابیش بی پایان آدمیزاد برای حواس پرتی ناکام ماندند.هاکسلی افزود در رمان 1984مردم را از طریق ایراد درد کنترل می کنند. در دنیای قشنگ نو ،آنان توسط لذت کنترل می شوند. مخلص کلام این که اورول هراش داشت که آن چه از آن بیزاریم نابودمان می کند. هاکسلی می هراسید که از آن چه آماج عشق مان است مایه تباهی مان شود.