کتاب چرا ادبیات-

ادبیات,عشق ,تمنا و رابطه جنسی را عرصه ای برای آفرینش هنری کرده است.در غیاب ادبیات اروتیسم وجود نمی داشت.عشق و لذت و سرخوشی بی مایه می شد و از ظرافت و ژرفا و از آن گرمی و شوری که حاصل خیال پردازی ادبی است بی بهره می ماند.براستی گزافه نیست اگر بگوییم آن زوجی که آثار گارسیلاسو,پترارک,گونگورا یا بودلر را خوانده اند,ر قیاس با آدم های بی سوادی که سریال های بی مایه تلویزیونی آنان را بدل به موجودتی ابله کرده ,قدر لذت را بیشتر می دانند و بیشتر لذت می برند. در دنیایی بی سواد و بی بهره از ادبیات , عشق و تمنا چیزی متفاوت با آنچه مایه ارضای حیوانات می شود نخواهد بود,وهرگز نمی تواند از حد ارضای غرایز بدوی فراتر برود.