کتاب بخت بیدادگر

داستان زندگی هدا کووالی در سایه جنگ جهانی دوم و بعد حکومتی توتالیتر روایت می شود,پس به نظر باید پر باشد از مرگ و سیاهی ,با این همه روایت میل به زندگی است ,داستان زنس در نوسان میان بیم و امید در دل چکسلواکی آشوب زده : حسنش این است اما که به بیان تجربیات شخصی محدود نمی شود.رواوی به قدرت کلمات واقف است و جایی می گوید تنها سلاح ضعفا همین کلمات هستند ازهمین روست که روایتش را بی پرده می نویسد .اما ناظر بی طرفی هم نیست; خودش می گوید طرف زندگی ایستاده,همان ساده ترین ایدئولوژی ,که به خاطرش از اردوگاه نازی ها می گریزد.او نشانمان می دهد که چطور جنگ چهره ی آدم ها را عوض می کند ,اینکه چطور در پی شادمانی پایان جنگ,نا امیدی بر میگردد و بعدامید همراه با شوری برای تغییر با وعده های ایدئولوژی دل فریب رخ نشان می دهد و در نهایت در این چرخه ی باطل دوباره یاس است که بر می گردد,نشانمان می دهد که چطور وقتی ایدئولوژی در اولویت باشد روابط انسانس به حاشیه رانده می شود و زندگی شکلی سلبی به خود می گیرد به گونه ای که دیگر کسی در پی چیزی نیست جز دور ماندن از دردسر.هدا کووالی در واقع ما را با خودمان ,در مقام انسان رودررو می کند و واقعیت های تاریک ذات انسان را پیش رویمان می گذارد.