هیچ و پوچ

من پا به این دنیا گذاشتم.دنیایی که هرگز در آن احساس راحتی نخواهم کرد.آلن استوارت کونیکسبرگ در اول دسامبر 1935به دنیا آمد.در واقع من سی ام نوامبر نزدیک نیمه شب به دنیا آمدم و ولدینم تاریخ را کمی دستکاری کردند تا بتوانم زندگی را روز اول ماه شروع کنم .این تغییر تاریخ هیچ سودی به من نرساند و ترجیح می دادم آن ها به جای این کار برایم ملکی,سرمایه ای یا پولی گنده به ارث بگذارند. با اینکه پدر و مادرم در بروکلین زندگی می کردند ,در بیمارستان برونکس به دنیا آمدم.نپرسید چطور شد تا این همه راه را تا برونکس طی کرد تا من را پس بیندازد.شاید آن بیمارستان غذای مجانی می داد.به هر حال مادرم به راحتی از بیمارستان برونکس بیرون نیامد . او تقریبا داشت می مرد.در واقع چند هفته ای وضعیت وخیمی داشت .آن طور که خودش می گوید آب درمانی مداوم بود که او را دوباره به زندگی باز گرداند .فقط همین را کم داشتم که پدرم از همان روز اول مسئول نگهداری من شود. فکرش را بکنید اگر قرار بود پدرم مرا بزرگ کند احتمالا الان سابقه کیفری ای به درازای تورات داشتم.عجیب این است با اینکه پدر و مادری با محبت داشتم آدم بزرگی عصبی شدم.چرایش را نمی دانم.