کتاب جایی دیگر

عموجان در جایی خوانده بود که تمام اتفاقات عالم به هم مربوط است.خواسته بود در این باره اظهار فضل کند اما بهش مجال حرف زدن نداده بودند.ولیکن،برای یک بار در زندگی حرفش درست بود و آن ها که سر میز شام گرم خوردن بودند نفهمیدند که چه نخ های نازکی از هر کلمه،از هر برخورد آنی،از هر حادثه ی جزئی،آویزان است و چگونه این رشته ها،مثل الیاف رنگین فرشی کیهانی،در هم تنیده اند.اگر آن پشه ی ناچیز،در آن شب کذایی،پای امیر علی را نگزیده بود،احتمالا،آب از آب تکان نمی خورد و مسیر سرنوشت امیر علی و ملک آذر و مادرش و عموجان و شرکت واردات نخ و قرقره سازی عوض نمی شد.همچنین مسیر سرنوشت من.