اوراکل - 2جلدی

اتاق در تاریکی محض فرو رفته بود … نه چراغ خوابی روشن بود و نه پرده زخیم و تیره اتاق اجازه می داد هیچ نوری از چراغ های داخل کوچه به درون اتاق نفوذ کند! … طبق عادت همیشگی اش لحاف کلفت را از روی خودش کنار زده و به زور قرص خوابی که خورده بود به خوابی نیمه عمیق فرو رفته و از عالم و آدم بی خبر بود … شاید در کل یک ساعت از خوابیدنش گذشته بود! این اوراکل قدر در شش شب قبل بی خوابی کشیده بود که آن شب حریصانه خواب جعلی و کمکی اش را در آغوش گرفته و قصد نداشت بیدار شود … از نظر خودش دیگر جز خواب هیچ چیزی نمی توانست برایش تسکین باشد! … از بیرون اتاق صدا می آمد … صدای پا … کسی داشت می دوید … ترسان و هراسان می دوید … تنها عکس العملش به صداهای رعب آور این بود که از دنده چپ بچرخد و طاق باز شود! خوابش سنگین تر از این حرف ها بود که با یک صدای پا بیدار شود … در اتاقش ناگهانی باز و محکم و توی دیوار پشتش کوبیده شد … "از متن کتاب"