کیمیاگر

کیمیاگر را به جرئت می‌توان مشهورترین اثر پائولو کوئیلو دانست. پائولو کوئیلو نوع و جنس خاصی از عرفان را در کتاب‌هایش به خواننده ارائه می‌کند که تلفیقی از سبک زندگی امروزی غرب و عرفان کهن شرقی است. به علاوه داستان‌های زندگی پیشوایان مذهبی دنیا مانند پیامبران ادیان بزرگ تاثیر بسیاری در شکل گیری کتاب‌های این نویسنده‌ی برزیلی دارند. پائولو کوئیلو همچنین از آثار عارفان بزرگ شرقی مانند مولانا جلال الدین محمد بلخی استفاده‌ی بسیاری در نگارش آثار خود و شکل‌دهی جهان بینی شخصیت‌های داستان‌هایش کرده است. به عنوان نمونه کتاب حاضر یعنی کتاب کیمیاگر کتابی است که به طور کلی با دفتر ششم مثنوی شباهت‌های بسیار دارد. بخشی هایی از کتاب: – خداوند برای هرکس در زندگی مسیری قرار داده است که باید آن را طی کند. کافی است نشانه‌هایی را که خداوند بر سر راهت قرار داده، بخوانی. – یکنواختی ایام برای آدم‌ها باعث می‌شود متوجه چیزهای خوبی که هر روز با طلوع خورشید در زندگیشان اتفاق می‌افتد، نشوند. – همه‌ی آدم‌ها دنیا را همان جور که می‌خواهند ببینند، می‌بینند، نه آنجوری که هست. – عشق زنجیر محکمی به پای عاشق می‌بندد تا در کنار معشوق خود بماند. – هرگز قبل از اینکه چیزی را بدست آوری، وعده آن را به کس دیگری نده.